De geschiedenis van ARM, deel 2: Alles begint vorm te krijgen

Vanaf het allereerste begin was het moeilijk om iemand zover te krijgen dat hij om deze geweldige technologie gaf. Een paar maanden nadat de eerste ARM-chips waren verzonden, belde Steve Ferber van Acorn Computers een techreporter en probeerde hem het verhaal te laten vertellen. De verslaggever antwoordde : “Ik geloof je niet. Als je dit zou doen, zou ik het weten. Toen hing hij op.

Terwijl Acorn worstelde, probeerde Ferber zich voor te stellen hoe de ARM-chip in een apart bedrijf kon worden afgesplitst. Maar hij wist niet hoe hij het bedrijfsmodel moest laten werken. “Je moet miljoenen verkopen voordat de royalty’s de rekeningen beginnen te betalen”, zei hij in een interview . “We konden ons niet voorstellen dat we miljoenen van deze dingen zouden verkopen.”

De toekomst zag er somber uit totdat er een ander computerbedrijf binnenkwam. Een klein bedrijf genaamd Apple.

Nieuw bedrijf

Hoe wist Apple überhaupt van ARM? Twee ingenieurs van de Apple Advanced Technology Group, Paul Gavarini en Tom Pittard , bouwden een prototype van een computer genaamd Möbius . Het gebruikte een ARM2-chip en draaide Apple ][- en Macintosh-software, waarbij de 6502- en 68000-processors sneller werden geëmuleerd dan de oorspronkelijke versies. Het senior management van Apple was verbijsterd door de machine en doodde hem snel, maar Gavarini en Pittard bleven op de ARM-trommel slaan bij interne presentaties en lieten indrukwekkende testresultaten met LISP zien.

LISP was een zware taal en Apple gebruikte het om intern nieuwe GUI’s te testen . Maar het werd als te omvangrijk beschouwd voor ingebedde toepassingen. Toen Apple-veteraan Larry Tesler deze tests zag, ging er een lampje in zijn hoofd branden.

Tesler had net het Apple Newton-project op zich genomen en moest de trage AT&T Hobbit-processor met fouten vervangen. De ARM-chip leek de winnaar. Het was niet alleen een snelheidsduivel, maar het ongelooflijk lage stroomverbruik maakte hem ook perfect voor Newton’s handheld-apparaat.

Tesler regelde een ontmoeting met het ARM-team en vond het goed wat hij op hun routekaart zag. Maar er was een probleem. Apple was een computerbedrijf en Acorn was een directe concurrent.

Dit vormde de weg voor een noodlottige beslissing. De ARM-staf wilde van de dalende staat van Acorn af. De primaire eigenaar van Acorn, Olivetti, was meer geïnteresseerd in het maken van klonen van de IBM-pc. VLSI Technology, de siliciumfabriek die de ARM-chips maakte, had meer klanten nodig. En Apple wilde de chip in licentie geven. Het afsplitsen van ARM was in ieders belang.

In november 1990 werd een tripartiete overeenkomst bereikt. Apple investeerde 3 miljoen dollar in contanten in ruil voor een belang van 30 procent. VLSI investeerde een half miljoen plus haar kennis en tools. Acorn schonk al zijn intellectuele eigendom aan ARM en twaalf werknemers ter waarde van $ 3 miljoen. Op verzoek van Apple werd het nieuwe bedrijf omgedoopt tot Advanced RISC Machines. ARM is nu aan zijn lot overgelaten.

Nieuwe leider

Saxby werd geboren in 1947 in Chesterfield, Engeland. Als kind raakte hij geïnteresseerd in elektrische installaties en als tiener begon hij zijn eerste bedrijf in het repareren van radio’s en televisies. Hij ging naar de Universiteit van Liverpool en studeerde elektronische techniek. Na zijn afstuderen in 1968 was zijn eerste baan het helpen ontwikkelen van de eerste getransistoriseerde tv in Engeland.

Na Motorola sloot Saxby zich aan bij ES2, een startup die een nieuwe siliciumchiptechnologie probeerde te ontwikkelen. ES2 heeft verschillende testchips voor ARM gemaakt, dus Saxby kende het bedrijf al. Maar toen hem werd gevraagd om als eerste CEO bij ARM aan de slag te gaan, vroeg hij zich af of hij wel geschikt was voor de functie.