Wetenschappers hebben een kleverige drone gemaakt om DNA te verzamelen en vegetatie te bestuderen.

Een kleverige drone om eDNA uit schuren te halen, is een vinding waar biologen veel aan kunnen hebben.

Zwitserse wetenschappers hebben ten minste één methode ontwikkeld om DNA uit de omgeving (eDNA) te verzamelen in de hoogste boomkruinen, in een habitat die grotendeels wordt onderschat. In plaats van dat ervaren klimmers hun leven riskeerden om het DNA van een klein insect of een kleine vogel te vinden, stuurde het team een ​​drone naar de toppen van bomen om genetisch materiaal te verzamelen, waardoor ze een beter beeld kregen van de organische verspreiding van het terrein.

Sticky drone om eDNA uit luifels te halen

De onderzoekers gebruikten een quadcopter uitgerust met een kleverige verzamelkooi. Maar omdat boomtakken buigen bij de minste aanraking en omdat de drone alleen de takken hoeft aan te raken om DNA op te pikken, heeft het apparaat een op druk gebaseerd controlesysteem om de interactie tussen de drone en de tak te evalueren. Het kan dan zijn positie dienovereenkomstig aanpassen om zachtjes tegen de tak te leunen en dat kostbare genetische materiaal niet op de grond te stoten.

De dronekooi zou dan monsters verzamelen met een kleverig oppervlak gemaakt van “plakband en katoenen gaas gedrenkt in een DNA-vrije oplossing van suiker en water.” De cel besteedt ongeveer 10 seconden per tak om eDNA te verzamelen voordat hij terugkeert naar zijn basis, waar wetenschappers verzamelen monsters en sturen ze naar het laboratorium. Deze experimentele drone heeft met succes genoeg genetisch materiaal verzameld om 21 diersoorten te identificeren, van insecten tot zoogdieren, van vogels tot amfibieën.

Een vinding waar biologen veel aan kunnen hebben

Wetenschappers houden echter vol dat er nog veel moet gebeuren. Op de laatste dag van hun test zag het team bijvoorbeeld een duidelijke daling in eDNA-detectie als gevolg van de regen van de dag ervoor, wat suggereert dat deze methode hen alleen zou vertellen over dieren die zijn gepasseerd sinds de laatste regenbui. Bovendien merkten de experts prestatieverschillen op tussen hun twee collectoren, wat de noodzaak benadrukte om extra uitrustingsopties te testen.

De onderzoekers hopen dat hun werk het voor milieubiologen gemakkelijker en goedkoper zal maken om wezens te ontdekken die op de meest ontoegankelijke plaatsen op onze planeet leven. Een dergelijke benadering zou de wetenschappelijke gemeenschap kunnen helpen begrijpen hoe veranderingen in het milieu de biodiversiteit beïnvloeden en misschien zelfs kwetsbare soorten beter kunnen identificeren voordat het te laat is.