Historia ARM, część 2: Wszystko zaczyna nabierać kształtu

Od samego początku trudno było kogoś zainteresować tą niesamowitą technologią. Kilka miesięcy po wysłaniu pierwszych chipów ARM, Steve Ferber z Acorn Computers zadzwonił do reportera technicznego i próbował nakłonić go do opowiedzenia historii. Reporter odpowiedział : „Nie wierzę ci. Gdybyś to robił, wiedziałbym. Potem się rozłączył.

Podczas gdy Acorn walczył, Ferber próbował wyobrazić sobie, jak chip ARM mógłby zostać wydzielony do oddzielnej firmy. Ale nie mógł wymyślić, jak sprawić, by model biznesowy działał. „Musisz sprzedać miliony, zanim tantiemy zaczną płacić rachunki” – powiedział w wywiadzie . „Nie wyobrażaliśmy sobie sprzedaży milionów takich rzeczy”.

Przyszłość wyglądała ponuro, dopóki nie pojawiła się kolejna firma komputerowa. Mała firma o nazwie Apple.

Nowa firma

Skąd Apple w ogóle wiedziało o ARM? Dwaj inżynierowie z Apple Advanced Technology Group, Paul Gavarini i Tom Pittard , zbudowali prototypowy komputer o nazwie Möbius . Używał układu ARM2 i obsługiwał oprogramowanie Apple ][ i Macintosh, emulując procesory 6502 i 68000 szybciej niż wersje natywne. Kierownictwo wyższego szczebla Apple było zdumione maszyną i szybko ją zabiło, ale Gavarini i Pittard nadal bili w bęben ARM podczas wewnętrznych prezentacji, demonstrując imponujące wyniki testów z LISP.

LISP był językiem wagi ciężkiej i Apple używał go do wewnętrznego testowania nowych graficznych interfejsów użytkownika. Uznano jednak, że jest zbyt nieporęczny dla aplikacji wbudowanych. Kiedy weteran Apple, Larry Tesler, zobaczył te testy, w jego głowie zapaliła się żarówka.

Tesler właśnie podjął się projektu Apple Newton i musiał wymienić powolny i wadliwy procesor AT&T Hobbit. Chip ARM wyglądał jak zwycięzca. Był nie tylko demonem szybkości, ale dzięki niewiarygodnie niskiemu zużyciu energii idealnie pasował do urządzenia przenośnego Newtona.

Tesler umówił się na spotkanie z zespołem ARM i spodobało mu się to, co zobaczył w ich planie działania. Ale pojawił się problem. Apple było firmą komputerową, a Acorn był bezpośrednim konkurentem.

To przygotowało grunt pod brzemienną w skutki decyzję. Personel ARM chciał pozbyć się upadającego stanu Acorn. Główny właściciel Acorn, Olivetti, był bardziej zainteresowany tworzeniem klonów IBM PC. VLSI Technology, fabryka krzemu, która wyprodukowała chipy ARM, potrzebowała więcej klientów. A Apple chciał licencjonować chip. Wydzielenie ARM leżało w interesie wszystkich.

W listopadzie 1990 r. osiągnięto porozumienie trójstronne . Apple zainwestował 3 miliony dolarów w gotówce w zamian za 30 procent udziałów. VLSI zainwestowało pół miliona plus swoją wiedzę i narzędzia. Acorn przekazał całą swoją własność intelektualną ARM i dwunastu pracownikom o wartości 3 milionów dolarów. Na prośbę Apple nazwa nowej firmy została zmieniona na Advanced RISC Machines. ARM został teraz pozostawiony sam sobie.

Nowy lider

Saxby urodził się w 1947 roku w Chesterfield w Anglii. Jako dziecko zainteresował się instalacją elektryczną, a jako nastolatek założył swoją pierwszą firmę zajmującą się naprawą radioodbiorników i telewizorów. Wstąpił na Uniwersytet w Liverpoolu, studiując inżynierię elektroniczną. Po ukończeniu studiów w 1968 roku jego pierwszą pracą była pomoc w opracowaniu pierwszego w Anglii telewizora z tranzystorami.

Po Motoroli Saxby dołączył do ES2, start-upu, który próbował opracować nową technologię chipów krzemowych. ES2 stworzył kilka układów testowych dla ARM, więc Saxby wiedział już o firmie. Ale kiedy poproszono go o dołączenie do ARM jako pierwszego dyrektora generalnego, zapytał, czy najlepiej pasuje do tego zadania.